Συνάδελφοι γειά,
Μέχρι να κινητοποιηθούν οι συνάδελφοι που έχουν ικανότητες στο να τραβάνε καλές φωτογραφίες και όμορφα videos ας επιτρέψετε στον γνωστό και ως "φωτο χάλια" υπογράφοντα να αναρτήσει μερικές δικές του φωτογραφίες και από εκεί και πέρα να χρησιμοποιήσει και μερικές φωτογραφίες συναδέλφων από άλλες παρέες τετρακίνητων που ήταν μαζί μας και ήδη τις ανέβασαν είτε στο facebook είτε στα fora τους.
Οσοι ξεκινήσαμε από τα Βόρεια της Αττικής βρεθήκαμε στην γέφυρα της Βαρυμπόμπης στις 10.30 και πήγαμε μαζί μέχρι το οινοποιείο με μία στάση για καφεδάκι στην Εθνική Αθηνών - Κορίνθου.
Αρχίζουμε με την επίσκεψη στο οινοποιείο Μπαϊρακτάρη μιάς και εκεί φτάσαμε πρώτα γύρω στις 13.00 του Σαββάτου.
Ο καιρός μας τα χάλασε λίγο μιάς και άρχισε να ψιλοβρέχει αλλά δεν μας πείραξε και πολύ.
Ο κ. Μπαϊρακτάρης μας ξενάγησε στους χώρους του οινοποιείου του, μας έδειξε τα παλαιά εργαλεία που υπάρχουν εκεί καθαρά για επίδειξη και μετά μας εξήγησε αναλυτικά και με πολύ μεράκι το τί κάνει κάθε σύγχρονο μηχάνημα από την στιγμή που φτάνουν τα σταφύλια μέχρι την στιγμή που μπαίνουν στις θερμαινόμενες ή ψυχόμενες δεξαμενές.

Μετά κατεβήκαμε στο κελλάρι όπου βρίσκονται τα βαρέλια και τα μπουκάλια


και έπειτα ανεβήκαμε στο υπαίθριο αλλά προστατευμένο περίπτερο όπου μας ξενάγησε γευσιγνωστικά στα διάφορα είδη κρασιών που εμφιαλώνει με τόση φροντίδα και μας τα παρουσίασαν μαζί με μία πολύ φροντισμένη συνοδεία τυριών, αλλαντικών και κριτσινιών για να ερεθίζεται σωστά ο ουρανίσκος μας ανάμεσα στις διάφορες γεύσεις των κρασιών.

Μετά όσοι θέλαμε (και τελικά θέλαμε όλοι) αδράξαμε την ευκαιρία να πάρουμε μαζί μας αρκετά μπουκάλια από τον υγρό θησαυρό των κρασιών της Νεμέας (αλλά σε τιμές που μπορούν να χαρακτηρισθούν από φθηνές έως και πάμφθηνες για την ποιότητα και το βάθος γεύσης που προσφέρουν)

Τέλος βγάλαμε και τις αναμνηστικές μας φωτογραφίες

και με ελαφρύ ψιλόβροχο φύγαμε για να πάμε στους καλούς μας φίλους στο Freeland Cap και την παρέα των συναδέλφων του 4X4Fun.gr
Φτάνοντας συναντήσαμε τον Αλέξανδρο και φίλους από το 4x4fun.gr και τους καλούς μας φίλους και γνωστούς και από πέρσι τον Μάριο και τον Θύμιο από την Malatesta που με χαρά μας ξαναείδαμε και πάλι στο FreelandCamp.
ΦΥΣΙΚΑ ήταν η ώρα του φαγητού και μιάς και οι δοκιμές των κρασιών μας είχαν ανοίξει την όρεξη (μπας και είναι ποτέ "κλειστή" άλλωστε?) αποφασίσαμε να πάμε γρήγορα στον θάλαμο που μας είχαν ορίσει για την διαμονή μας, να ετοιμάσουμε τα κρεββάτια κλπ και μετά να αφοσιωθούμε στην μία από τις 3 μεγάλες αγάπες κάθε γνήσιου Land Roverα, το καλό φαγητό με καλή παρέα.
Ετσι βρήκαμε τον θάλαμό μας (εκεί που είχαμε μείνει και πέρυσι)

Με αυτοθυσία και αποδεικνύοντας την ορθότητα του χαρακτηρισμού "αίλουρος" ο Στέλιος/λέγε με αίλουρο Σημαντίρης κρέμασε την σημαία της Land Rover στην είσοδο (για να μην χάνουμε τον δρόμο υποθέτω?)

ενώ τα κορίτσια αλλά και τα αγόρια βοηθούσαμε στην ετοιμασία του θαλάμου για τον βραδινό ύπνο (περί αυτού αργότερα)

Ξάφνου παρουσιάσθηκε το θέμα του πού θα κρεμαστεί η μυγοπαγίδα. Και ΦΥΣΙΚΑ ο ένας και μοναδικός ZoloJones άδραξε και εκείνος την ευκαιρία να αποδείξει ότι δικαίως κατέχει τον τίτλο του εξερευνητή/αναρριχητή/αλπινιστή/all over danger & adrenalin junky και αρπάζοντας μία από τις σκάλες των κρεββατιών σκαρφάλωσε στα ύψη και κρέμασε την μυγοπαγίδα από το τσιγκέλι της οροφής

(ΖοloJones την επιταγή στην γνωστή θυρίδα σε παρακαλώ !!!! <χιχιχιχιχι>)
Τέλος βγάλαμε την απαραίτητη φωτογραφία

και μετά κατεβήκαμε προς το κυλικείο και μετά το εστιατόριο για τα μεσημεριανά σουβλάκια και λουκάνικα, σαλάτες, πατάτες κλπ που μας περίμεναν να επαναλάβουμε την περσινή "χοληστερινοκατάνυξη"
Το 30/20 (καλαμάκια/λουκάνικα) έπαιξε καλά για τον συγκεκριμένο αριθμό ατόμων που είμασταν στο τραπέζι (αφήνουμε τις σαλάτες/πατάτες/"παντόφλες")

(φωτογραφίες του υπογράφοντος από την χοληστερινοκατάνυξη δεν υπάρχουν καθώς είχα ξεχάσει την φωτογραφική για αυτό και αναρτώ μία δανεική φωτογραφία των ιδίων εδεσμάτων από πιατέλα άλλης παρέας μέχρι να αναρτηθούν από τον Στέλιο, τον ZoloJones, τον Τάσο ή τον Ευάγγελο φωτογραφίες των δικών μας "κατορθωμάτων")
Η ώρα πέρασε και λίγο μετά ήρθαν στην παρέα μας και ο Ευάγγελος με την Βούλα και ο Τάσος με την Αρετή.
Το βραδάκι η έκπληξη ήταν η αλλαγή του μενού από την αναμενόμενη επανάληψη των χοληστερινούχων στην σχάρα σε πεντανόστιμη σπιτική πίτσα και κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο. Αξίζει να αναφερθούμε στην νοστιμιά τόσο του κοτόπουλου αλλά κυρίως σε αυτές τις υπέροχες πατάτες. Το κρασάκι έρευσε άφθονο, τα πειράγματα και η καλή διάθεση ξεχείλισαν. Μόνη δυσάρεστη διαπίστωση το γεγονός της πολύ μικρής παρουσίας άλλων συναδέλφων κάτι που όμως όλοι ξέρουμε πού οφείλεται αλλά ήταν και αποτέλεσμα της απουσίας των καλώς μας φίλων από το VitaraClub που όμως είχαν δώσει το "παρών" τους στο Freeland Camp το προηγούμενο Σαββατοκύριακο γιορτάζοντας εκεί τα τέσσερα χρόνια του φόρουμ τους (συνάδελφοι να τα εκατοστήσετε και πάντα αγαπημένοι)
Το βράδυ ήρθε και όταν πιά η ώρα είχε περάσει και είχαμε όλοι βαρύνει από το φαγητό, το πιοτό αλλά και την κούραση της ημέρας πήγαμε για ύπνο.
ΦΥΣΙΚΑ το κελάϊδισμα του κούκου και των πουλιών της νύχτας συνοδεύτηκε και από το "κελάϊδισμα" όσων από εμάς αρεσκόμαστε στο γάργαρο τραγούδι (αυτό που μερικοί άμουσοι ονομάζουν "ροχαλητό" χωρίς να εκτιμούν την τέχνη και τον κόπο που χρειάζεται κάτι τέτοιο !!! <χιχιχιχιχι>)
Παρέα μας φυσικά είχαμε και τους διπλανούς θαλάμους όπου όμως ομολογουμένως οι φίλοι μας οι εντουράδες πρωτοτύπησαν με την έμπνευση όχι μόνον να βάλουν εμπρός μία από τις ΚΤΜ που είχαν μαζί τους αλλά να βάλουν, ως εκδίκηση που τους είχαν κλειδώσει έξω από τον θάλαμό τους, μετά και την εξάτμιση μέσα στο θάλαμο και να μαρσάρουν. Φυσικά και αυτό ξεσήκωσε γέλια και πολύ χαβαλέ και αν και η έκπληξη ήταν λίγο απότομη δεν μπορέσαμε παρά να συμφωνήσουμε ότι και μόνο το σουρεαλιστικό της εξάτμισης και των μαρσαρισμάτων μέσα στον θάλαμο άξιζε το να ξυπνήσουμε και να μας φτιάξει το κέφι από τα γέλια όταν μάθαμε γιατί και πώς έγινε αυτό.
Τελικά όταν υπάρχει καλή διάθεση και κέφι δεν γίνεται να χαλάσεις την καρδιά σου με κανέναν συνάδελφο, αντιθέτως συμμετέχεις και εσύ στο πείραγμα και τους λές και "μπράβο και εγώ αυτό θα έκανα !!!!"
Το επόμενο πρωί ήρθε και μαζί με αυτό ξεκίνησε πάλι η επίθεση στο κυλικείο για καφέ, ζεστή σοκολάτα, σπιτικές τυροπιτούλες, σπιτικό τσουρέκι και γλυκά/μαρμελάδες, μπισκότα κλπ κλπ (τίποτε δεν φάγαμε πάλι..)
Μετά από λίγο άρχισαν να καταφθάνουν και οι συνάδελφοι του TeflonClub και του Greek Kia Club και γίναμε επιτέλους περισσότεροι.
Αυτά όμως στην δεύτερη συνέχεια και ελπίζοντας ότι μέχρι τότε θα έχουμε και τις περιγραφές και των άλλων συναδέλφων μαζί και με τις δικές τους φωτογραφίες και τα videάκια τους.
Χαιρετώ